Afscheid nemen is moeilijk. Een dierbare verliezen of weten dat je dierbaren gaat achterlaten is heftig en iedereen gaat daar op zijn of haar eigen manier mee om. Nicole Fazzi-Burgers begeleid je in dit proces. “Ik heb met dit werk echt mijn roeping gevonden.”
Iemand die luistert, altijd bereikbaar is en de tijd voor je neemt, dat is Nicole. Als ik haar ontmoet en we samen een kop koffie drinken in Woerden voelt het vertrouwd. We praten veel en lang. Over de dood. Open en eerlijk, zonder angst en met de juiste dosis humor. “Het is zo belangrijk om over de dood te praten”, vertelt Nicole. “Soms heb ik te maken met iemand van 93 die graag zelf zorg wil dragen voor hoe het afscheid eruit gaat zien en soms met nabestaanden van iemand die zijn/haar eigen leven heeft genomen of met jonge ouders die afscheid moeten gaan nemen. De een is natuurlijker dan de ander maar beiden hebben evenveel zorg nodig. Je hebt altijd te maken met iemands ouder, kind of geliefde.”
Ik kan me bijna niet voorstellen hoe je om moet gaan met zoveel verdriet om je heen maar voor Nicole voelt dit beroep als een roeping. “Ik vind mijn werk zo mooi. En leuk ook, echt.” Gaat ze verder. “Ik neem de tijd voor mensen. Ik neem eigenlijk altijd maar één uitvaart tegelijk aan. Ik wil volledig beschikbaar zijn voor een familie op dat moment.” Nicole ondersteunt bij het hele proces en neemt vaak ook, anders dan bij grote uitvaartorganisaties, samen met de familie de verzorging van de overledene op zich. Een intensief proces, wat ze stap voor stap met liefde uitvoert.
“Ik vind het belangrijk om zelf alle stappen te doorlopen. Je hebt te maken met iemands geliefde, dan wil je daar toch ook zelf zorg voor dragen”. Het is dan ook niet zo gek dat het nog wel eens voorkomt dat Nicole gevraagd wordt voor de uitvaart van bekenden of dat ze bevriend raakt met achterblijvers na een uitvaart. “Ik heb wel echt vriendschappen aan mijn werk overgehouden. En meestal ga ik nog wel even bij mensen op de koffie een paar weken later. Voor mij is het werk maar voor de betrokkenen ben je onderdeel van een heel intensief en persoonlijk proces, dan hoor je heel even bij de familie, dat begrijp ik goed.” Ze glimlacht en sluit af; “Hoe mooi is dat!”